Ruud Gullit was (en is tot nu toe) de enige aanvoerder van het Nederlands elftal die een beker in de lucht heeft mogen houden. Op 25 juni 1988 was het Gullit die de Coupe Henri Delaunay toonde aan de oranje gekleurde tribunes van het Olympia Stadion in München, na de gewonnen EK finale tegen de Sovjet-Unie. Het eerste doelpunt in deze finale werd zelfs gescoord door Gullit.

Ruud Gullit werd op 1 september 1962 in Amsterdam geboren als Ruud Dil, de achternaam van z’n vader die hij om diverse redenen in z’n tienerjaren afzwoer en z’n moeders naam ging gebruiken.

In diezelfde tienerjaren rees de ster van Gullit al op de voetbalpleintjes in Amsterdam-West, waar hij met z’n maatje Frank Rijkaard voetbalde tot het donker werd. Vooral het Balboaplein in stadsdeel de Baarsjes was het toneel van de kunsten van Ruud, Frank en vele andere sterren in de dop.

Gullit speelde z’n eerste jaren bij Meerboys, een club die op een steenworp afstand lag van het toenmalig Ajax-stadion. Hij ging echter bij de Amsterdamse volksclub DWS spelen, waar hij samen met Rijkaard de hoogste jeugdteams doorliep. Al spoedig werd Rijkaard gescout door Ajax, dat Gullit evenwel niet goed genoeg vond.

Toenmalig Haarlem trainer Barry Hughes zag het wel zitten in Gullit, waar hij al snel furore maakte met zijn bekende grote passen stijl. Na drie seizoenen Haarlem ging Gullit naar Feyenoord, waar hij samen met Johan Cruijff in 1984 kampioen werd van Nederland. In de zomer van 1985 werd Gullit gekocht door PSV, waar hij tweemaal landskampioen werd, voordat hij voor het recordbedrag van 17 miljoen gulden verkocht werd aan AC Milan.

Bij Milan haalde Gullit zijn grootste successen, driemaal kampioen van de Serie A, tweemaal de Europacup voor landskampioenen (de huidige Champions League), tweemaal de wereldbeker voor clubteams en eenmaal beste voetballer van de wereld.

Na Milan ging Gullit naar Sampdoria, waar hij de Coppa d’Italia won, ging terug naar Milan, weer terug naar Sampdoria en in 1995 naar Chelsea, met welke club hij de FA Cup won. Met ingang van 1996 ging Gullit verder als speler/trainer van Chelsea en later als fulltime coach. Na zijn ontslag bij Chelsea werd Gullit trainer van Newcastle United, maar ook dat was geen succes na een aanvaring met publiekslieveling Alan Shearer. Gullit kwam terug naar Nederland, waar hij trainer werd van Feyenoord, maar ook dat werd geen succes.